اگر تصویربرداری پزشکی هسته ای به عنوان یک "دروازه" به بدن انسان عمل کند،سپس استانوس کلرید دی هیدرات (SnCl2·2H2O) به عنوان دستیار ضروری آن عمل می کنداگرچه این ترکیب مستقیماً در تولید تصویر دخیل نیست، اما با اصلاح ردیاب های رادیواکتیو نقش مهمی را بازی می کند تا بافت های خاص را بهتر هدف قرار دهد.

در کاربردهای پزشکی هسته ای، کلرید استانوس عمدتا به عنوان منبع قلع در کیت های رادیوفارماسیوتیک استفاده می شود.یک ایزوتوپ رادیواکتیو به طور گسترده استفاده می شود که نمی تواند به طور طبیعی با اکثر مولکول های بیولوژیکی پیوند یابداين ترکیب به صورت شيميايي Tc-99m را کاهش مي دهداین امکان را به آن می دهد تا مجتمع های پایدار را با مولکول های هدف قرار دهد که اساسا ایزوتوپ را در یک "پوش سفارشی" پوشانده است که اجازه پیوند با ترکیبات خاص فسفات را می دهد..

پیچیدگی های Tc-99m حاصل از آن، مانند دیفوسفونات متیلین با برچسب Tc-99m (MDP) ، afinity قوی برای بافت استخوان را نشان می دهد.تحقیقات نشان می دهد که ۴۰ تا ۵۰ درصد از دوز تزریق شده در ساختارهای اسکلت تجمع می کنند.به خصوص در مناطقی که متابولیسم استخوان فعال است مانند نقاط شکستگی یا متاستاز تومور.این خاصیت باعث می شود که اسکن های هسته ای استخوان برای تشخیص بیماری هایی از جمله تومورهای استخوان فوق العاده ارزشمند باشند.، استئوميليت و جراحت هاي تروماتيك.

علاوه بر تصویربرداری اسکلت، پیچیدگی های Tc-99m در تشخیص حمله میوکاردیا کاربرد پیدا می کنند. در حالی که بافت قلب طبیعی حداقل جذب (تقریباً 0.01-0.02% در هر گرم بافت) را نشان می دهد،مناطق آسیب دیده میوکارد به دلیل نکروز سلولی و پاسخ های التهابی، جذب قابل توجهی را نشان می دهند.این جذب تفاوتی به پزشکان اجازه می دهد تا شدت حمله قلبی را از طریق تکنیک های تصویربرداری هسته ای شناسایی و ارزیابی کنند.

استفاده از کلورید استانوس نیاز به کنترل دقیق دوز و پروتکل های عملیاتی دارد. غلظت بیش از حد قلع ممکن است اثرات سمی ایجاد کند، در حالی که دستکاری نادرست می تواند کیفیت تصویربرداری را به خطر بیندازد.متخصصین پزشکی هسته ای برای اطمینان از استفاده ایمن و موثر از این ترکیب از آموزش دقیق برخوردار هستند، حفظ قابلیت اطمینان تشخیصی برای مراقبت از بیمار.

اگرچه اغلب نادیده گرفته می شود، stannous chloride dihydrate serves as a critical component in nuclear medicine imaging—a testament to how seemingly minor chemical agents can substantially advance medical diagnostics when properly utilized.